Οι άνδρες, των οποίων το σπέρμα είναι αδύναμο για τεκνοποίηση, μπορούν να ελπίζουν ότι στο μέλλον θα έχουν στη διάθεσή τους νέα «όπλα», καθώς Ιάπωνες επιστήμονες κατάφεραν για πρώτη φορά να δημιουργήσουν στο εργαστήριο σπέρμα ενός θηλαστικού, συγκεκριμένα ποντικιού. Πρόκειται για ένα σημαντικό επίτευγμα, καθώς κάτι τέτοιο μέχρι τώρα εθεωρείτο αδύνατο. Οι βιολόγοι προσπαθούσαν να δημιουργήσουν σπέρμα έξω από το σώμα εδώ και σχεδόν έναν αιώνα, χωρίς όμως επιτυχία.
Οι ερευνητές της Ιατρικής Σχολής του πανεπιστημίου της Γιοκοχάμα, με επικεφαλής τον ουρολόγο και βιολόγο Τακεχίκο Ογκάβα, που δημοσίευσαν τη σχετική μελέτη στο περιοδικό «Nature», σύμφωνα με το «Science», το «New Scientist» και τις βρετανικές «Guardian» και «Independent», ανέπτυξαν το σπέρμα σε μία καλλιέργεια χρησιμοποιώντας τμήματα ιστών από τους όρχεις νεογέννητων ποντικιών, και στη συνέχεια απέδειξαν ότι το εργαστηριακό σπέρμα μπορούσε να γονιμοποιήσει ωάρια θηλυκών ποντικιών, οδηγώντας στη γέννηση υγιών ζώων. Η διαδικασία παραγωγής του σπέρματος διήρκεσε περίπου δύο μήνες.
«Θέλω να χρησιμοποιήσω την μέθοδό μας και σε άλλα μεγαλύτερα είδη, συμπεριλαμβανομένων των ανθρώπων», δήλωσε ο Ογκάβα, εκφράζοντας την ελπίδα ότι η νέα τεχνική θα βοηθήσει να αποκαλυφθούν οι μοριακοί μηχανισμοί για τη δημιουργία του ανθρώπινου σπέρματος και τελικά θα οδηγήσει σε νέες θεραπείες για την ανδρική υπογονιμότητα.
Όμως, άλλοι επιστήμονες, όπως ο ανδρολόγος, Άλαν Πέϊσι, του βρετανικού πανεπιστημίου του Σέφιλντ, εμφανίστηκαν πιο επιφυλακτικοί και είπαν ότι η επιτυχία της μεθόδου στα ποντίκια δεν εγγυάται ανάλογη επιτυχία και στους ανθρώπους, δήλωσαν πάντως ότι σε κάθε περίπτωση αποτελεί ένα σημαντικό βήμα, για να δημιουργηθεί κάποια μέρα ανθρώπινο σπέρμα στο εργαστήριο, ως διαδικασία ρουτίνας.
Αν μελλοντικά αποδειχτεί ότι μία τέτοια τεχνική είναι ασφαλής για τους ανθρώπους, θα μπορούσε να ενσωματωθεί στις πρακτικές των κλινικών υποβοηθούμενης αναπαραγωγής, ενώ παράλληλα θα βοηθούσε τους καρκινοπαθείς νέους – που είναι πολύ μικροί για να παράγουν σπέρμα, αλλά κινδυνεύουν να μείνουν στείροι λόγω της χημειοθεραπείας και ακτινοθεραπείας- να διατηρούν τη γονιμότητά τους.